Een nieuw jaar, een nieuw begin?

Gravelrides.cc begint aan het 3e seizoen en twee jaar geleden ben ik met Gravelrides.cc gestart.

Iets nieuws beginnen heeft altijd iets verkwikkends. Ik had geen zin meer in asfalt en wilde de natuur in en fietsen door de modder, over mooie bospaden en door mul zand. Ik had alleen geen routes om te fietsen en kon ze ook niet vinden op het internet. Dus besloot ik mensen te zoeken die wel een mooie route wisten. Hun routes ging ik dan fietsen en als ik ze mooi genoeg vond, dan zette ik ze op de website.

Inmiddels staan er 86 routes op deze website. Hoewel ik nog steeds benieuwd ben naar mooie routes heb ik dat vuur van het begin niet meer; in de zin dat ik niet meer reikhalzend uitkijk naar nieuwe routes. Er staan er immers meer dan genoeg op de website.

Fotografeerde ik in het begin nog alle mooie stukjes van een route om te delen op Instagram; inmiddels ervaar ik het steeds vaker als een verplichting om onderweg foto’s te maken. Ik moet steeds stoppen van mezelf; niet omdat ik altijd zin heb om een foto te maken. Het klinkt wellicht wat scherp, ik geniet namelijk nog steeds van iedere gravelrit; het is alleen wel anders dan in het eerste jaar toen alles nieuw was.

Misschien herken je dit patroon. Je begint heel enthousiast aan bijvoorbeeld een nieuwe baan om na een aantal jaren te ontdekken dat je steeds meer werkzaamheden op de automatische piloot bent gaan doen. Of dat je sommige dingen niet meer zo graag doet.

Je kunt ook naar dit patroon kijken met de seizoenen als metafoor. Het leuke begin staat dan voor de lente, de periode dat je goed bent ingewerkt en je werk beheerst als de zomer en de eerste tekenen van irritatie en verveling als de herfst. Je kunt dan twee dingen doen: wegkijken en doen alsof er niets aan de hand is of gaan solliciteren. Maar of er dan echt iets veranderd is maar de vraag. Doe je niets dan zak je steeds dieper in een moeras van leegte en verveling. Je werk gaat steeds minder betekenen voor je en het gemis aan plezier en betekenis wordt ongewild een groot deel van je leven.

Een zinvol alternatief is om de ‘herfst’ in je werk grondig te onderzoeken, leidend tot een periode van zelfreflectie en overpeinzing (de winter). Aan het eind van dat proces kan een echte lente ontstaan: een periode van persoonlijke groei en bloei die je ontwikkeling een boost geeft.

Helaas nemen we zelden de tijd voor de herfst en de winter in ons leven; ook op andere terreinen. Terwijl juist deze fases zo bijzonder en rijk zijn. Letterlijk en figuurlijk.

Ik wens je een inspirerende winter toe!

Christiaan Warger